24 de setembro de 2009

Os Coros das Irmandades


Que é un Coro Galego?

Trátase dun conxunto de gorxas bravas que cantan a emoción da Terra cos instrumentos propios para ela: a gaita, o tamboril, a pandeireta... Foliadas, maneos, pandeiradas, alalás... cántigas que petan no peito da nosa alma colectiva e chaman a soñar o amor dos galegos a este chan.

Cando e por que nacen os Coros das Irmandades?

Os pioneiros foron Aires d'a Terra (1883-1914), quen se atreveron a vestir o traxe do País para reivindicar o canto en galego sen complexos. Logo xurdiron as vinteoito Irmandades da Fala (1916-1931) para crear Coros e Teatro por todo o País, pragmatizando o primeiro idearium nacionalista para a nosa cultura. Algúns dos Coros das Irmandades chegan ata nós sobrevivindo nos tempos máis que difíciles das dúas ditaduras, cantando sempre en galego.

Os nosos Coros, hoxe históricos, naceron dentro do idearium das Irmandades da Fala, loitando pola recuperación integral da nosa identidade nacional, tan azoutada aínda nos nosos días; pola necesidade mesma de sensibilizarnos, como pobo, de todo o patrimonio material e inmaterial que nos arrodea.

O Ciclo de Coros Históricos

Trátase pois dunha xuntanza de Irmandade entre os Coros decanos de Galiza, organizada por Cántigas da Terra no teatro Rosalía Castro. Con esta iniciativa preténdese achegar á xente este xeito de expresión tan noso e, a un tempo, tan esquecido. Quen tomamos a iniciativa de organizalo pensamos que os Coros son a expresión musical dun pobo, o noso, que debe coller con urxencia o tren da memoria ou corre o risco de que as sucesivas roturas xeracionais o deixen amnésico para sempre.

O V Ciclo de Coros Históricos vén cargado de propostas diversas: música, teatro, regueifas e un audiovisual. Ademais, para ir erguendo os ánimos, os venres anteriores a cada un dos concertos Cántigas da Terra estará nas rúas da Coruña.

3 de setembro de 2009

...e xa van cinco anos que nos deixou o Manuel






Ollada a Terra Cha dende as alturas

é semellante a un mar en calma.
Pra medila so valen dúas mensuras:
ferrados de corazón, fanegas de alma!
(Do poemario Terra Cha)





...e xa van cinco anos que nos deixou o Manuel. O noso muiñeiro de brétemas marchou pol'as rúas do vento ceibe. E aquí ficamos nós, sen ti, morrendo a cada intre, c'os soños na gaiola. Mais tamén sei abofé que loitaremos cos teus poemas pra construir unha patria.
Terra Cha, meu irmán!






Da súa voz... Acuso á clase media (Manuel María)